Mehmet Efe Yazmak hatırlamaktır.

“ne bir atlas kalır bende, ne ibrişim bu çuha, bu sicim elden çıkarsa acemiydim gitmem dedim sizin provalarınıza bön ve berbat buluyorum yaldızlı yaz gecelerinizi” —İsmet Özel / Of Not Being a Jew Çocukları vuran polislerin devleti Türkiye.

yalanın ve zorbanın kemal vakti bu yangın çığlığın çılgınlığın ağıdın son saati bunun için bu kuşatma bu kesif kanlı duman

“Tiranlığınızdan korkmam Asla umutsuz olmam Çünkü bir tohumum var Bir küçük canlı tohum Onu koruyacağım ve tekrar ekeceğim.” ― Anonim Filistin Şiiri / “Tohum Saklayanlar”

Gidişatın değişmesi gerekiyorsa, statükonun ‘yapıcı eleştiri’si olmaz. Alçaklığın yapıcı eleştirisi olmaz. Cehaleti yüceltmenin yapıcı eleştirisi olmaz. Allah’la aldatmanın yapıcı eleştirisi olmaz. Cinayet, katliam ve işkencenin yapıcı eleştirisi olmaz. İktidarın yapıcı eleştirisi olmaz. Zulmün yapıcı eleştirisi olmaz. Ve devlete yapıcı eleştiri olmaz. Bununla yetinmediyseniz, okumaya devam edin lütfen.

Çin işgalindeki Doğu Türkistan’ın Uygur Türkleri, Gazze kadar Müslüman, Mısır kadar kardeş, Rojava kadar özgürlüğe aç, Srebrenitsa kadar Urumçi, Dersim kadar mağdur, en az Suriye kadar mazlum ve on yıllardır Arakan’dan daha yalnızlar.

“..O zulme devam edenler sözü değiştirdiler, onu kendilerine söylenildiğinden başka bir şekle soktular.” (Bakara:59) “Bir de sakın zulmedenlere meyletmeyin, sempati duymayın. Yoksa size ateş dokunur. Sizin Allah’tan başka dostunuz yoktur.” (Hud:113) Menfaatinizin, derneğinizin, vakfınızın, örgütünüzün, aşiretinizin, takımınızın, derginizin, cemaatinizin ya da iktidarınızın devamı siz bile bile BİR TEK İNSANIN bile …

hergün bir dağlıyor beni bir daha bu iptila elimi ayağımı bağlayan tehcir gibi

“Onlar ne biliyorlar senin hakkında? Onlar seni tanımıyorlar, Ya da çok az tanıyorlar. Her gün sana söyleyip duruyorlar Vatanın yalnız kendileri olduğunu, İçine çektiğin havanın bile Kendileri olduğunu.

Bir teyakkuz görevini hatırlatmakta yarar görüyorum. Bir ideolojiden, hatta bildiğimiz İslam’dan, bir sistem manifestosundan, bir felsefeden doğmadı IŞİD. Kan, ateş, işgal, çatışma, katliam ve umutsuzlukla ülkelerimizi kasıp kavuran bir kaostan doğdu. Emperyalizm’in dayattığı kaosun ve o tarihin ürünü IŞİD, el-Kaide’yi de aşan ve İslam’ı kelle kesmekle eşitleyen global bir algı …